Καλησπερα...:)
H ωρα ειναι 1.28,νιωθω ιδιαιτερα παραξενα και ακουω Damien Rice...Απο το τελευταιο και μονο ειναι προφανες οτι γενικοτερα περναω μια περιοδο εντονης εσωτερικης διεργασιας.Συμβαινουν πολλα πρωτογνορα πραγματα,τα οποια φυσικα μου προκαλουν πρωτοφανη συναισθηματα.17 ετων,οσιως σε λιγο καιρο μπαινω στα 18,αρα ολοι καταλαβαινετε οτι τα συναισθηματα αυτα σχετιζονται με την αγαπη και ολα τα πιθανα συναισθηματα που προκαλουνται απο τον ερωτα μεσα σε μια σχεση.Μεσα σε 4 μηνες,μιας χρονιας σχετικα δυσκολης για μενα αλλα και τη πλειονοτητα των συνομιληκων μου,η ζωη μου εχει αλλαξει ριζικα θε ελεγα.Η αληθεια ειναι οτι μεχρι το Σεπτεμβριο η αγαπη δεν ηταν στα αμεσα σχεδια μου...Δε πολυπιστευα και δε μπορουσα σε καμια περιπτωση να φανταστω πως νιωθεις οταν βιωνεις μια τετοια υπερβατικη εμπειρια.Τα πραγματα ηταν πολυπλοκα και στις δυο περιπτωσεις...Ο ερωτας προφανως με βρηκε και με αλλαξε...Το φιλι γεματο συναισθημα με ταρακουνησε και το σεξ ή καλυτερα ο ερωτας με στιγματισε.Εμπειριες μοναδικες μεσα απο τις οποιες ο χαρακτηρας του καθε ανθρωπου σταδιακα διαμορφωνεται.Πρεπει να σου τυχει.Πρεπει,γιατι σου ομορφαινει τη ζωη,σε κανει να νιωθεις μοναδικος και σε γεμιζει με απλετη θετικη ενεργεια.Πρεπει γιατι η ιδια ζωη στο οφειλει.Σου οφειλει κατι τετοιο.Ναι ειμαι πολυ μικρος.Ναι σπανιοτατα σε τετοια ηλικια αγαπας και αγαπιεσαι πραγματικα.Μα σε μενα ετυχε.Ειμαι ισως και η εξαιρεση που επιβεβαιωνει αυτον τον απαρχαιωμενο και κατα πολλους αβασιμο κανονα.Αγαπησα και αγαπηθηκα.Πηρα και εδωσα.Γιατι ομως στο τελος εχω μεινει αδειος?Γιατι αυτη τη στιγμη νιωθω τοσο μονος,τοσο απομονωμενος και αβοηθητος?
Αισθανομαι την αναγκη μιας ζεστης και γεματης νοημα αγκαλιας.Απλα αυτο.Για μερικα λεπτα να σταματησω να σκεφτομαι και να πλημμυρισω με συναισθηματα ενω ειμαι κουρνιασμενος στην αγκαλια του δικου μου ανθρωπου.
Ισως πληγωσα αθελα μου.Ισως παρεσυρα ανθρωπους σε πραγματα που δεν ειχαν κανει ποτε.Ισως να χαρισα στιγμες ευτυχιας.Ισως να εκανα λαθη.Ισως να ημουν υπερβολικος.Ισως,ισως,ισως...Ο ανθρωπος τελικα δε μπορει να ειναι ποτε σιγουρος για ο,τι κανει...Μεσα μου ξερω και παραδεχομαι τη δικια μου αληθεια και την ομολογω αφοβα.Αγαπησα.Πληγωσα.Πληγωθηκα.Ξαναπληγωθηκα.Κενο.Κενο.Απλα περιμενω,ελπιζω.
Μ'αρεσε πολυ.Το ξερω μια σχεση εχει δυσκολιες και ειδικα αυτη τη περιοδο πρεπει να αφοσιωθω στην ενασχοληση μου με τα μαθηματα και το σχολειο.Ομως αξιζει.Αξιζει τελικα ολος ο πονος που ισως νιωσεις στο τελος.Γιατι τις στιγμες που κοιτας στα ματια τον ανθρωπο που αγαπας δε τις αλλαζεις με τιποτα.Τις στιγμες που βλεπεις δυο ματια να λαμπουν οταν σε βλεπουν,δυο χειλια να σε φιλουν γλυκα και με παθος και δυο χερια να σε ακουμπουν και να ανατριχιαζεις δε τις αλλαζω με τιποτα.Με τιποτα.Και ειμαι σιγουρος οτι κανεις δε θα εκανε κατι τετοιο.Αξιζουν οσο ολο το χρυσαφι του κοσμου.Τιποτα δε θα ανταλλαζα με ενα φιλι τοσο μαγικο που νιωθεις τη ψυχη σου να φευγει και να ιπταται στα συννεφα.Γιατι αυτο ειναι ερωτας...Ενα μαγικο ταξιδι στον ουρανο...
